Hämmcheovend
einmol em Johr muss der Mann;
unbeding e Hämmchen han,
pungkschwer wie en Fuus vum Ries, schön durchwahße, rut un wieß!
Soore Kappes höt dobei, och en adig Häufje Brei,
dä us Ääpele weed jestamp, wer dat foodert kütt en Damp!
Ävver nor nit eesch de Schwaad, die weed pingelich op Sigg jelaht,
Fleisch un Fett un alles mungk, nor dä Knoche kritt dä Hungk!
Eß ett öntlich jar un weich, trennt et sich vum Knoche leich,
weed met Mostert enjesalv, un veredelt met nem Halv!